Vandaag hebben de kinderen een studiedag en zijn ze vrij van school. Dat is wel fijn zo na de sinterklaas. Vandaag staat op het programma: een kerstboom halen en deze versieren.
Al jaren hebben we een kunstkerstboom. Voor mij met mijn ‘meedogenloze normen’ was dat altijd veel fijner. De boom is altijd perfect in vorm en valt niet uit. Maar dit jaar wil vriendlief graag een echte kerstboom. Ik heb inmiddels wat therapie achter de rug dus ik denk dat ik het dit jaar wel aankan. En in plaats van een perfect gestylde boom wordt het dit jaar een ‘foute boom’ met alle kleuren van de regenboog. We besluiten dan ook om vandaag een echt kerstboom te gaan halen bij zo’n gezellige kerstboomverkoper in het centrum.
Beloofd is beloofd
Na het ontbijt gaan we richting het centrum om een boom uit te zoeken bij de plaatselijke kerstboomverkoper. Ondank dat de kinderen hier eigenlijk geen zin in hadden, ze wilden liever naar Mokey Town, genieten ze toch van de zoektocht naar de perfecte boom. Om de kinderen mee te krijgen een kerstboom uit te zoeken, hebben we ze moeten beloven ook naar Monkey Town te gaan. Vriendlief zet mij en de kinderen daar af en gaat dan zelf terug om, met een lege auto, de uitgezochte kerstboom op te halen en thuis te brengen.
Kortsluiting in mijn hoofd
Nadat hij ons weer bij Monkey Town heeft opgehaald, gaan we met z’n vieren nog even langs het winkelcentrum. Eerder deze week had ik al de nodig kerstversiering gekocht voor onze ‘foute boom’, maar ik wil wel dat die echt mooi fout wordt dus heb ik nog het één en ander nodig. (Misschien sla ik toch weer een beetje door..) Als we eenmaal thuis zijn ben ik eigenlijk erg moe van alles. Het zou beter zijn eerst rust te nemen, maar als ik dat had gekund, zat ik nou eenmaal niet in deze positie dus gaan we aan de slag om de boom te versieren. Vriendlief hangt als eerste zijn nieuwste gadget in de boom. Een lichtsnoer met lichtjes die via een app te bedienen zijn. Zo kun je zelf je kleuren kiezen en de richting en snelheid waarmee ze veranderen of knipperen. Kan het fouter? Daarna is de beurt aan mij en de kinderen. Met zorgvuldige precisie hang ik de diverse vormen en kleuren ballen in de boom. De kinderen hangen, naar verwachting, de ballen zonder plan lukraak op. Drie dezelfde groene sterren op één tak is hierop geen uitzondering. Mijn schema ‘Meedogenloze normen’ wordt getriggerd en ik probeer uit alle macht hiertegen te vechten door het gewoon te laten gebeuren. Maar dan besluit vriendlief dat die sterren toch echt uit elkaar moeten en verplaatst er twee. Dan ontstaat er bij mij kortsluiting en ga ik tegen hem tekeer dat hij niet zo perfectionistisch moet zijn, die sterren gewoon moet laten hangen en misschien anders ook maar eens in therapie moet gaan. De sfeer is verpest en
’s avonds lig in mijn bed te huilen van de stress. Waarom kan ik nou nooit eens normaal doen…?
En de boom? Die heb ik later toen ik weer rustig was, toch nog afgemaakt.
[…] Om 16:00 uur zette manlief mij en de kinderen thuis af waarna hij de boom, die we gezamenlijk hadden uitgezocht, ging ophalen. De kinderen en ik gingen opruimen om plaats te maken voor de boom en ik zou de kerstversiering vast van zolder halen. Ik had een beeld in mijn hoofd hoe deze middag er verder uit zou zien: Kerstmuziek aan, warme chocolademelk drinken en dan gezellig met z’n allen de boom versieren. Dit jaar zou het me gaan lukken! (Vorige jaar zat ik nog midden in mijn therapie en had ik ook deze verwachting. De werkelijkheid ging anders. […]